گاهی تاریخ و تقویم زادروزهایی را به ما یادآوری می کند که روزگار به احترام آنها تمام قد، ایستاده است.

🔹 ششم فروردین ماهِ سال 1288، در خیابان عین الدوله تهران، فرزندی چشم به این جهان گشود که روزها و سال های عمرِ پر بار او، از طلایی ترین برگ های دفترِ زمانه ماست.

🔹آری علیرضا افضلی پور به این جهان آمد تا مهرورزیدن، انسانیت، ارزشِ علم آموزی و خدمت به میهن و مردم، معنای راستین خود را بازیابد.

🔹ایشان کوچکترین عضو یک خانواده هشت نفری، فرزند حسین آقا از اهالی تفرش و مرضیه خانم، از اهالی آشتیان بود.
ناهید، بزرگترین خواهر
ربابه، خواهر بزرگتر
فروغ، خواهر سوم
علی، برادر بزرگتر
آذر، خواهر چهارم
و سرانجام علیرضا

🔹مهندس افضلی پور پس از برادرش دکتر علی افضلی پور(نخستین دکترای ریاضی و آمار در ایران)، از اولین فارغ التحصیلان ایرانی در فرانسه بودند که برای خدمت به وطن بازگشتند.

🔹برادر بزرگتر استاد دانشگاه تهران شد.هزاران دانشجو و استاد تربیت نمود و برادر کوچکتر که می خواست زمینه ای فراهم کند تا میلیون ها انسان در نسل های متمادی فرصت ادامه تحصیل و خدمت به کشور را داشته باشند، با احداث دانشگاه در کرمان، کاری کرد کارستان.

🔹اگر این روزها درتهران هستید، ایام نوروز فرصت مناسبی است تا به آرامگاه ایشان سری بزنید و به نیابت از همه ما که خود را فرزندان معنوی افضلی پور و بانو فاخره صبا می دانیم، برایشان فاتحه بخوانید.

🔹کافی است در محدوده تهران “آرامگاه شادروان افضلی پور” را در گوگل مپ جستجو کنید.
دوستانی که به گوگل مپ دسترسی ندارند می توانند به آستانه امامزاده عبدالله مراجعه نمایند.
سمت راست ورودی اصلی، دفتر آستانه قرار دارد. از روبروی این دفتر حدود ۱۵ متر روبه حرم که پیش می روید روی قطعه سنگ کوچکی نوشته شده؛
شادروان مهندس علیرضا افضلی پور
بنیانگذار دانشگاه در کرمان.