کاروانسراهای کرمان از جمله بناهای تاریخی هستند که ارزش بالایی برای ورود به چرخه گردشگری دارند اما مشکلاتی نظیر تعدد مالکیت و مشکلات حقوقی، قفل محکمی برای مرمت و بازسازی بر در این اماکن زده است که نیاز به چاره جویی حتا در سطح ملی دارد.
به گزارش خبرنگار کاروانسراها در گذشته ای نه چندان دور از مهمترین مراکز زیست اجتماعی و اقتصادی مردم محسوب می شد که با پیشرفت تمدن و فناوری های بشری و دگرگونی ارتباطات و مناسبات تجاری بتدریج به حاشیه رفتند و به اماکنی متروک، فرسوده یا در معرض تخریب تبدیل شدند.
استان کرمان با سابقه دیرین تاریخی و موقعیت جغرافیایی خاص خود در شاهراه حیاتی جنوب شرق کشور میزبان تعداد قابل توجهی از کاروانسراها بویژه در دوره های صفویه و قاجاریه بوده است که هنوز در نقاطی از این استان مورد استفاده مردم در کسب و کار خود قرار دارد.
به دلیل ویژگی های تاریخی و ارزش میراثی کاورانسراها، این بناها با ساماندهی و انجام عملیات مرمت ظرفیت بسیار خوبی برای بدل شدن به مراکز گردشگری، تجاری و حتی اجتماعی دارند که در سال های اخیر نمونه های موفقی چون تبدیل کاروانسرای گنجعلیخان در قالب مرکز صنایع دستی و کاروانسرای وکیل در قالب هتل بوتیک را می توان مثال زد.
اما کاروانسراهایی مانند جَر و کوزه‌گران نیز در شهر کرمان وجود دارند که باوجود داشتن امکان مرمت و حیات دوباره، به دلایلی همچون مالکیت اوقافی و تعدد ورثه، بشدت در معرض تخریب قرار گرفته اند به طوری که در صورت ادامه این وضعیت در آینده ای نزدیک اثری از آنها برجای نخواهد ماند.
ارزش اقتصادی و گردشگری این بناها درحالی است که صرفا وجود و نگهداشت این بناهای تاریخی، نمادی از گذشته و حیات نیاکان ما به شمار می روند و از آثار مختلفی دیگری نیز از این منظر برخوردارند.
