جلسه هیأت‌مدیره انجمن توسعه استان کرمان با محوریت “توسعه معادن جنوب استان” در تهران برگزار شد؛ جلسه‌ای که می‌توانست فرصتی برای شنیدن صدای مردم محروم جنوب کرمان باشد، اما به مجلسی تبدیل شد برای تکرار الگوهای شکست‌خوردهٔ تمرکزگرایی.
جلسه هیأت‌مدیره انجمن توسعه استان کرمان با محوریت “توسعه معادن جنوب استان” در تهران برگزار شد؛ جلسه‌ای که می‌توانست فرصتی برای شنیدن صدای مردم محروم جنوب کرمان باشد، اما به مجلسی تبدیل شد برای تکرار الگوهای شکست‌خوردهٔ تمرکزگرایی.در حالی که معادن جنوب کرمان قرار است آیندهٔ اقتصادی این منطقه را تعیین کنند، هیچ یک از نمایندگان مجلس از حوزه‌های جنوبی استان در این نشست حضور نداشتند و به‌جای آن، اعضای هیات مدیره که ارتباط مستقیمی با دغدغه‌های روزمرهٔ جوامع محلی ندارند بر صندلی‌های تصمیم‌گیری تکیه زدند .وعده‌های تکراری، غیبت راهکارهای بومیاستاندار کرمان در این نشست از رویکرد جدید سخن گفت: الزام به فراوری مواد معدنی، تشکیل کمیته‌ای برای امنیت سرمایه‌گذار و رایزنی با سازمان‌های ملی مانند سازمان محیط‌زیست و انرژی اتمی برای رفع محدودیت‌های بهره‌برداری از معادن . اما پرسش اینجاست: – چرا هیچ سخنی از امنیت زیستی مردم محلی که مستقیم تحت‌تأثیر آلودگی‌های معدنی قرار می‌گیرند، به‌میان نیامد؟ – چرا هیچ نماینده‌ای از جوامع بومی در رایزنی‌های با محیط‌زیست حضور نداشت؟ این درحالیست که رییس سازمان بازرسی استان کرمان علناً در مراسم در آیین عملیات اجرایی احداث پارک ۵۰ هکتاری خانواده در جیرفت و اجرای پویش «نهال‌کاری در سایه مادر» اظهار داشت: صنعت و توسعه باید توأمان با حفظ محیط‌زیست انجام شود تا آیندگان نیز از این نعمت‌های خدادادی بهره‌مند شوند.جنوب کرمان: قربانی الگوی توسعهٔ تهران محوراما تاریخ اقتصادی جنوب کرمان نشان می‌دهد که سود حاصل از معادن معمولاً به‌جای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های محلی، به جیب شرکت‌های خارج استانی می‌رود. همان گونه که رئیس اتاق بازرگانی کرمان هشدار داده است: شرکت‌های بزرگ دولتی و شبه‌دولتی سود حاصل از فعالیت‌های خود را از استان خارج می‌کنند. فاجعهٔ زیست‌محیطی در سکوتگردوغبار و طوفان‌های شن شرق و مرکز استان را فلج کرده، جلسهٔ تهران به‌جای پرداختن به آسیب‌های اکولوژیک معدن‌کاوی، خواستار رفع محدودیت‌های زیست‌محیطی شد! آیا توسعهٔ معادن باید به بهای نابودی بقای محیطی جنوب استان تمام شود؟ پرسش‌های بی‌پاسخ:1. چرا جلسه‌ای با موضوع “جنوب” در تهران برگزار می‌شود؟ آیا ظرفیت‌های محلی برای میزبانی چنین نشست‌هایی وجود ندارد؟ چرا جای افراد پایتخت‌نشین”، از اتاق‌های فکر بومی، انجمن‌های محلی و دانشگاه‌های جنوب کرمان دعوت نشد؟ آیا “کمیته امنیت سرمایه‌گذاری” برای حمایت از شرکت‌های بزرگ تشکیل می‌شود یا برای دفاع از حقوق جوامعی که زمین‌شان را از دست می‌دهند؟ توسعه‌ای که توسعه‌نیافتگی می‌آفریند!توسعه‌ای که بدون حضور ذی‌نفعان محلی طراحی شود، نه تنها عدالت‌محور نیست، بلکه تداوم الگوی استعماریِ بهره‌کشی از پیرامون توسط مرکز است. جنوب کرمان نیازمند مجامعی است که در آن، صدای کشاورزانِ آسیب‌دیده از خشکسالی، کارگران معادن بی‌حقوق و ساکنان روستاهای آلوده شنیده شود، نه فقط صدای سرمایه‌گذاران کلان و مدیران دولتیِ دور از متن. تا وقتی توسعه را از برج های تهران تعریف می‌کنیم، جنوب کرمان همچنان در حاشیهٔ فقر و تخریب محیط‌زیست خواهد ماند.
